Zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem, aby określić obowiązujące dla danego źródła spalania standardy emisyjne, należy uwzględnić tzw. zasady łączenia (sumowania mocy). Do tej pory stworzono ich trzy. Jak brzmią oraz jakich źródeł dotyczą?

Pierwsza i druga zasada łączenia – jakich źródeł spalania dotyczy?

Pierwsza zasada łączenia wskazuje, że jeżeli do jednego komina jest podłączonych kilka źródeł spalania, to ich moce należy zsumować, pomijając te mniejsze niż 15 MW. Dotyczy to źródeł spalania, w przypadku których:

• całkowita nominalna moc cieplna jest nie mniejsza niż 50 MW,
• gazy odlotowe są odprowadzane do powietrza za pomocą jednego komina.

Druga zasada łączenia mocy pojawiła się w polskim prawie, by zapobiec sztucznemu podziałowi instalacji i budowie nowych kominów przez przedsiębiorców w celu uniknięcia podlegania pod ostrzejsze standardy emisyjne. Podobnie jak w przypadku pierwszej zasady łączenia, tak i w tej przy sumowaniu mocy uwzględniane są źródła spalania, których moc jest równa lub większa od 15 MW, przy czym nie muszą być one fizycznie podłączone do jednego, wspólnego komina. Co to w praktyce oznacza?

Jeśli źródła spalania mają osobne kominy, natomiast z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia istnieje możliwość odprowadzania spalin do powietrza za pomocą jednego, wówczas uznaje się, że taki obiekt ma „wirtualny komin”, co z kolei kwalifikuje go jako pojedyncze źródło spalania. Co jednak ważne, zapisy drugiej zasady łączenie stosuje się wyłącznie w przypadku tych kotów, dla których pierwsze pozwolenie na budowę zostało wydane po 30 czerwca 1987 roku.

Trzecia zasada łączenia – jakich źródeł spalania dotyczy?

Trzecia zasada łączenia, podobnie jak pierwsza i druga, wprowadza obowiązek kwalifikowania kilku źródeł spalania jako jednego, którego nominalna moc cieplna jest sumą poszczególnych źródeł. Żeby jednak do tego doszło, źródło spalania musi spełniać określone warunki.

Co do zasady, trzecia zasada sumowania mocy obowiązuje w przypadku źródeł spalania, które:

• zostały oddane do użytku po 19 grudnia 2018 roku, ewentualnie po 20 grudnia 2018 roku, jeśli pozwolenia na ich budowę zostało wydane po 18 grudnia 2017 roku,
• nie obowiązuje pierwsza i druga zasada łączenia,
• zalicza się do tzw. średnich obiektów energetycznego spalania, których nominalna moc cieplna jest nie mniejsza niż 1 MW i mniejsza niż 50 MW,
• odprowadzają gazy odlotowe przez wspólny komin.

Co ważne, również w przypadku trzeciej zasady łączenia obowiązuje tzw. wirtualny komin. Jeśli więc organ właściwy, który przyjmuje zgłoszenie lub wydaje wniosek o pozwolenie, uzna, że warunki techniczne i ekonomiczne pozwalają na odprowadzanie spalin jednym kominem, wówczas kotły spełniające wyżej wymienione wymagania należy uznać za pojedyncze źródło spalania, pomimo że nie mają faktycznego wspólnego komina.

Warto również podkreślić, że zgodnie z wprowadzonymi zmianami, jeśli źródło spalania oddano do użytku przed 20 grudnia 2018 roku (lub nie później niż w tym terminie, jeśli pozwolenie na budowę wydano przed 19 grudnia 2017 roku) przepisy dotyczące trzeciej zasady łączenia stosuje się:

• od 1 stycznia 2025 roku – dla źródeł spalania paliw o nominalnej mocy cieplnej większej niż 5 MW i mniejszej niż 50 MW,
• od 1 stycznia 2030 roku – dla źródeł spalania paliw, których nominalna moc cieplna jest nie mniejsza niż 1 MW i nie większa niż 5 MW.

Zasady łączenia mocy to jedne z narzędzi, przy pomocy których dokonuje się w Polsce transformacja energetyczna. Mają one skłonić przedsiębiorstwa do podejmowania działań na rzecz redukcji emisji zanieczyszczeń z obiektów energetycznego spalania i przyczynić się do poprawy jakości powietrza. Na ich podstawie określa się również standardy emisyjne dla określonych źródeł spalania. Dlatego są tak ważne. Jeśli nie wiesz, czy zasady łączenia dotyczą kotłów w Twoim przedsiębiorstwie, skontaktuj się ze specjalistami ds. konsultingu środowiskowego. Fachowcy rozwieją wszystkie Twoje wątpliwości.

źródło: ekomeritum.pl